Barsten, scheuren en spleten in knollen hebben verschillende verschijningsvormen die voortkomen uit verschillende oorzaken. Alle zijn genezen wonden, maar de littekens zijn nog duidelijk zichtbaar op het oppervlak.
Deze genezen barsten en scheuren zijn in het algemeen in de lengterichting van de knollen georiënteerd. Ze komen meer voor aan het topeinde dan aan het hieleinde van de knol. Plotselinge verandering in de groeiomstandigheden zijn de oorzaak. Wanneer na een droge periode zonder regen of beregening, het plotseling begint te regenen of de teler gaat beregenen, dan neemt de knol water op. Als resultaat zwelt de knol, of doet er althans pogingen toe, en wordt de knol meer turgescent, hij komt dus meer onder spanning. De resulterende inwendige druk is te veel voor de buitenschil en deze barst. Een hittegolf kan hetzelfde effect hebben, omdat de knol stopt met groeien bij hoge temperaturen en de groei hervat wordt wanneer de temperatuur weer daalt.
Groeischeuren
Sommige ziekten zijn gerelateerd aan groeischeuren, zoals het aardappelvirus Y (PVY), aardappelmoptopvirus (PMTV) en de schimmel die verantwoordelijk is voor lakschurft (Rhizoctonia solani). Teeltmaatregelen, zoals een nauwer pootverband, een evenwichtigere beregening, een gelijkmatige verdeling in de bodem en matigere stikstofbemesting, dragen alle bij aan de vermindering van het verschijnsel. Andere externe scheurtjes zijn kleiner dan groeischeuren, zoals de ‘duimnagelbarsten’ die veroorzaakt worden doordat het oppervlak van de knollen droogt, terwijl het eerst erg gespannen was doordat het veel water had opgenomen.
Meer lezen over knolafwijkingen in aardappelen?
Ons 600 pagina’s tellende Aardappelhandboek neemt u mee van het moleculaire niveau van de aardappel tot productiesystemen van zelfvoorzienende tot geavanceerde landbouw.